ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ

Άμεση παρέμβαση και Επίλυση

​Η πρώτη εμφάνιση της Κρίσης Πανικού μοιάζει με έναν εκρηκτικό φόβο όπου αυτός που τον βιώνει αισθάνεται την καρδιά να χτυπάει γρήγορα, ιδρώνει, ο αέρας φαίνεται να μην είναι αρκετός (δύσπνοια), οπότε αρχίζει να αναπνέει γρήγορα με αποτέλεσμα να ζαλίζεται και να νοιώθει πως θα λιποθυμήσει. Αυτά είναι μέρος των συμπτωμάτων στα οποία προστίθενται και άλλα που διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Εάν δεν αντιμετωπισθεί εγκαίρως, εδραιώνεται ως φυσική αντίδραση του ατόμου σε κάθε κατάσταση της καθημερινότητάς του που προκαλεί το παραμικρό επίπεδο άγχους.

Συχνά οδηγεί σε Αγοραφοβία ή/και Κοινωνική φοβία διότι εγκαθίσταται η σκέψη: «πώς θα φανεί αν το πάθω αυτό στη δουλειά μου, στην έξοδό μου, μπροστά σε άλλους γενικά;» Οπότε το άτομο επιλέγει την απομόνωση, με αποτέλεσμα να τροφοδοτεί το φόβο και τη μονιμότητά του. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο υποσυνείδητος λόγος εμφάνισης των κρίσεων είναι η ανάγκη του ατόμου να διαφύγει της πραγματικότητας. Συνήθως σε εκείνους που βιώνουν τις κρίσεις πανικού υπάρχει σε βαθύ ψυχικό επίπεδο μια έντονη εσωτερική διαμάχη ανάμεσα στα «πρέπει» και τα «θέλω».​

Μολονότι παρουσιάζονται εντελώς ξαφνικά, προϋποθέτουν ένα προηγούμενο ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο, μία μη ικανοποιητική καθημερινότητα για το άτομο, έλλειψη στόχων, μη υγιές εργασιακό ή οικογενειακό περιβάλλον και πολλούς άλλους παράγοντες που δρουν συσσωρευτικά και συμβάλλουν στην εκδήλωση των κρίσεων.

Η εξάλειψη των κρίσεων μέσα στο ασφαλές θεραπευτικό περιβάλλον είναι εφικτή. Αρχικός στόχος είναι η ανακούφιση από τα «επίμονα» ψυχικά συμπτώματα όπου το άτομο μαθαίνει να τα διαχειρίζεται και να ζει ξανά φυσιολογικά. Στην συνέχεια, για να επέλθει ουσιαστική διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας είναι αναγκαία η αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτιών που συντέλεσαν στην εμφάνιση των Κρίσεων Πανικού. Υπό αυτές τις συνθήκες, σε μία σχέση εμπιστοσύνης, ειλικρίνειας και άριστης συνεργασίας ψυχολόγου - ατόμου, οι Κρίσεις Πανικού δεν βρίσκουν άλλο έδαφος για περαιτέρω εκδήλωση και παύουν να υπάρχουν.